Tasmania poza szlakiem – odkryj dziką wyspę

Tasmania, najmniejszy stan Australii, to prawdziwa perła natury – pełna gór, gęstych lasów deszczowych, ukrytych plaż i dzikich dolin. Większość turystów odwiedza tu znane miejsca: Cradle Mountain, Freycinet, Port Arthur czy Hobart. Ale ci, którzy chcą naprawdę poczuć dzikość tej wyspy, powinni wyjść poza przewodniki. Tasmania to jeden z ostatnich regionów świata, gdzie można wędrować przez kilka dni, nie spotykając żywej duszy.

Ten artykuł to propozycja dla tych, którzy chcą odkryć mniej znane szlaki, ukryte zakątki i miejsca, do których nie prowadzą drogowskazy. Jeśli masz ducha przygody i nie boisz się wyzwań, Tasmania na własną rękę może być podróżą życia.

1. Dlaczego Tasmania?

Tasmania to wyspa kontrastów: z jednej strony dziewicza przyroda, z drugiej – dawne kolonie karne i opuszczone osady. 40% powierzchni wyspy to parki narodowe i tereny chronione, a wiele z nich pozostaje niemal nietkniętych przez człowieka.

To idealne miejsce dla miłośników trekkingu, samotnych wypraw i poszukiwaczy ciszy. Wyspa ma klimat umiarkowany, górzysty teren, rozbudowaną sieć pieszych szlaków i wyjątkowo bogatą faunę – od wombatów i walabi po tasmańskie diabły.

2. Jak dotrzeć i się poruszać?

Najwygodniejszy sposób dostania się na wyspę to lot do Hobart lub Launceston (największe miasta). Alternatywnie można dopłynąć promem z Melbourne do Devonport.

Aby eksplorować dzikie obszary Tasmanii, najlepiej mieć:

• własny samochód terenowy lub campervan,
• namiot i sprzęt trekkingowy, jeśli planujesz wędrówki z noclegami w terenie,
• mapy offline i aplikacje GPS (np. Gaia, AllTrails, Maps.me z pobranymi warstwami Tasmanii).

Transport publiczny jest ograniczony i rzadko dociera do mniej popularnych miejsc.

3. Dzikie trasy, które warto poznać

Oto pięć wyjątkowych miejsc i tras, które nie pojawiają się w typowych przewodnikach:

a) South Coast Track (Port Davey – Melaleuca – Cockle Creek)

To jedna z najbardziej odizolowanych tras pieszych w Australii. 85 km przez dzikie wybrzeże południowej Tasmanii – brak zasięgu, infrastruktury, sklepów. Szlak przechodzi przez bagna, górskie przełęcze i plaże, które wyglądają jak z końca świata.

Czas przejścia: 6–8 dni
Stopień trudności: wysoki
Start: lot do Melaleuca (małe awionetki z Hobart), koniec w Cockle Creek

b) The Western Arthurs Traverse

Prawdopodobnie najtrudniejszy szlak w Tasmanii, ale też jeden z najbardziej spektakularnych. Przejście przez grzbiet gór Western Arthurs to test dla doświadczonych piechurów: strome zejścia, wspinaczka, ekspozycja na warunki pogodowe.

Czas przejścia: 5–7 dni
Tylko dla zaawansowanych – wymaga doświadczenia w wędrówkach wysokogórskich i samowystarczalności.

c) Blue Tier Forest Reserve (północno-wschodnia Tasmania)

Tajemniczy las pierwotny, przez który biegną krótkie i średnie szlaki o umiarkowanym stopniu trudności. Wśród ogromnych paproci i eukaliptusów można spotkać ślady dawnego osadnictwa górniczego.

Czas: 2–5 godzin w zależności od trasy
Zaleta: brak tłumów, dzika natura, dobre oznakowanie

d) Tarkine Wilderness (północno-zachodnia Tasmania)

Jedno z największych połaci lasu deszczowego umiarkowanego na świecie. Brak wyznaczonych szlaków turystycznych – tylko stare ścieżki górnicze i trasy używane przez rdzenną ludność.

Idealne dla osób z doświadczeniem w bushwalkingu. Można też wybrać się z przewodnikiem (np. z organizacji Tarkine Trails).

e) Mount Anne Circuit (Southwest National Park)

Trasa wysokogórska przez dzikie tereny, z widokami na doliny i jeziora. Trudna, wymagająca, ale nagradzająca niesamowitymi panoramami.

Czas przejścia: 3–4 dni
Noclegi: w namiocie, na dziko
Punkt startowy: Lake Pedder

4. Logistyka i bezpieczeństwo

Podróżując poza szlakiem w Tasmanii, warto pamiętać o kilku zasadach:

• Zawsze zgłaszaj plan wyprawy (np. do Tasmania Parks & Wildlife Service),
• Miej urządzenie awaryjne – np. Personal Locator Beacon (PLB) lub satelitarny komunikator,
• Zabieraj zapas jedzenia i wody – nie licz na schroniska czy sklepy,
• Zabieraj wszystko ze sobą – w tym śmieci i odpady biologiczne,
• Ubieraj się warstwowo – pogoda w Tasmanii zmienia się dynamicznie.

5. Gdzie spać?

Poza biwakowaniem, Tasmania oferuje różnorodne możliwości noclegu:

• Schroniska górskie (bardzo ograniczone) – tylko na popularniejszych trasach,
• Kempingi dzikie i płatne – większość parków narodowych oferuje kempingi z podstawową infrastrukturą,
• Campervany – idealna opcja dla niezależnych podróżników,
• Ekologiczne domki i farmstay – dostępne w bardziej odizolowanych rejonach (często bez zasięgu, ale z pięknymi widokami).

Podsumowanie

Tasmania poza przewodnikiem to podróż w najdziksze zakątki Australii. To nie jest miejsce dla każdego – wymaga przygotowania, pokory i szacunku dla natury. Ale ci, którzy zdecydują się na eksplorację na własną rękę, doświadczą czegoś autentycznego: kontaktu z ziemią, ciszy, której nie zagłusza nic poza wiatrem, i wrażeń, które zostają na całe życie.

W wolnej chwili przeczytaj również https://kolszak.pl lub https://azlux.pl